Zdaniem europejskich naukowców projektowanie wielokrotnego użytku powinno być traktowane priorytetowo jako zrównoważona strategia piękna, ponieważ jego ogólny pozytywny wpływ znacznie przewyższa wysiłki na rzecz wykorzystania ograniczonych lub nadających się do recyklingu materiałów.
Naukowcy z Uniwersytetu Maltańskiego badają różnice między opakowaniami kosmetycznymi wielokrotnego użytku i nadającymi się do recyklingu – dwa różne podejścia do zrównoważonego projektowania

 

Róż do policzków – studium przypadku

Zespół przeprowadził międzynarodową ocenę cyklu życia od kołyski do grobu, przeprowadzoną przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), różnych wariantów opakowań kosmetycznych puderniczek z różem — zaprojektowanych z pokrywkami, lusterkami, sworzniami zawiasów, pojemnikami zawierającymi róż i podstawowymi pudełkami.

Przyjrzeli się projektowi wielokrotnego użytku, w którym tacę do różu można wielokrotnie ładować w oparciu o w pełni nadający się do recyklingu projekt jednorazowego użytku, w którym róż wypełnia się bezpośrednio do plastikowej podstawy.Porównano również kilka innych wariantów, w tym lekki wariant wykonany z mniejszej ilości materiału i projekt z większą ilością komponentów pochodzących z recyklingu.

Ogólnym celem jest określenie, które cechy opakowania są odpowiedzialne za wpływ na środowisko, a tym samym odpowiedź na pytanie: zaprojektować „wyjątkowo trwały produkt”, który może być wielokrotnie używany lub zastosować dematerializację, ale w ten sposób stworzyć „mniej wytrzymały produkt”​ , Czy zmniejsza to potencjał ponownego użycia?

Ponownie wykorzystane argumenty
Wyniki pokazują, że jednorazowy, lekki, w pełni nadający się do recyklingu wariant, który nie wykorzystuje aluminiowej miski, oferuje najbardziej przyjazną dla środowiska opcję różu kosmetycznego, z 74% redukcją wpływu na środowisko.Jednak naukowcy twierdzą, że wynik ten występuje tylko wtedy, gdy użytkownik końcowy całkowicie poddaje recyklingowi wszystkie komponenty.Jeśli komponent nie jest poddawany recyklingowi lub jest tylko częściowo recyklingowany, ten wariant nie jest lepszy od wersji wielokrotnego użytku.

„Z tego badania wynika, że ​​w tym kontekście należy podkreślić ponowne wykorzystanie, ponieważ recykling zależy tylko od użytkownika i istniejącej infrastruktury” – napisali naukowcy.

Naukowcy stwierdzili, że rozważając dematerializację – użycie mniejszej ilości opakowań w całym projekcie – pozytywny wpływ ponownego użycia przeważył nad wpływem redukcji materiałów – poprawa środowiskowa o 171 procent.Zmniejszenie wagi modelu wielokrotnego użytku daje „bardzo małe korzyści” – powiedzieli.„… kluczowym wnioskiem z tego porównania jest to, że ponowne użycie, a nie dematerializacja, jest bardziej przyjazne dla środowiska, co zmniejsza możliwość ponownego użycia”.

Ogólnie rzecz biorąc, naukowcy stwierdzili, że pakiet oprogramowania wielokrotnego użytku „dobrze pasował” w porównaniu z innymi wersjami przedstawionymi w studium przypadku.

„Ponowne użycie opakowania powinno mieć pierwszeństwo przed dematerializacją i możliwością recyklingu.

… Producenci powinni starać się używać mniej niebezpiecznych materiałów i przechodzić na produkty wielokrotnego użytku zawierające pojedyncze materiały nadające się do recyklingu” – podsumowali.

Jeśli jednak ponowne użycie nie jest możliwe, zdaniem naukowców, biorąc pod uwagę pilną potrzebę zrównoważonego rozwoju, należy zastosować dematerializację i recykling.

Przyszłe badania i współpraca
Idąc dalej, naukowcy twierdzą, że branża może zwrócić większą uwagę na wprowadzanie na rynek najbardziej przyjaznych dla środowiska kompaktowych konstrukcji bez potrzeby stosowania miski do różu.Wymaga to jednak współpracy z firmą zajmującą się napełnianiem proszkiem, ponieważ technologia napełniania jest zupełnie inna.Konieczne są również szeroko zakrojone badania, aby upewnić się, że obudowa jest wystarczająco mocna, a produkt spełnia wymagania jakościowe.